برای هواداران آبی فصل گذشته یک استثنا بود، یک استثنای بی تکرار که انگار تنها یکی بود و دیگر تکرار نخواهد شد، نه توسط خودش و نه توسط هیچ تیم دیگری. فصلی فوق العاده و بدون شکست، با رکوردهای جذاب و شیرین که خلق شد بنام استقلال و قرار بود برای این فصل هم تکرار شود، حال نه دقیقا شبیه به آن اما با کپی برداری از آن که باز هفته های آخر شد بلای جان.
استقلالی ها فصل های بسیاری از هفته های پایانی رنج می کشند و خاطره خوب ندارند، آبی ها انگار هفته های آخر فراموش می کنند که باید تلاش شان را بیشتر کنند، باید رقابت را سخت تر و محکم تر ادامه دهند، فراموش می کنند که اگر می خواهند خیالشان از هفته های آخر و اینطور کم آوردن راحت باشد باید هفته های اول و بخصوص در نیم فصل اول بار خود را در جمع آوری امتیازها ببندند.
سهل انگاری در از دست دادن بازی های بزرگ، از دست دادن امتیاز برابر تیم هایی که در کورس قهرمانی با آنها رقابت دارد در اکثر فصل ها گریبان استقلال را گرفته است و هنوز که هنوز است نتوانسته از این معضل که می تواند به دست خودش حل و فصل شود خارج شود و می شود این شعار معروف که می شد نشود اما نشد که بشود.
هر چند استقلالی ها این فصل یکبار در اواسط نیم فصل دوم توانستند ۸ امتیاز اختلاف با تیم صدرنشین را در چند بازی پرفشار و نتیجه گیری رگباری جبران کنند و از لغزش صدرنشینان نهایت استفاده را ببرند، اما از دست دادن امتیاز حساس دربی و سپس تساوی بی موقع این هفته برابر نفت باز خاطره تلخ و ناراحت کننده فصل های ناکامی را برایشان تکرار کند.
محمود فخرالحاج| باشگاه خبرنگاران آزاد
11th May 24