دوباره فصل نقل و انتقالات یعنی فصل عروسی دلال‌ها شروع شد. آنها به اندازه کافی ابزار در اختیار دارند که قیمت بازیکنان‌شان را به طور کاذب بالا ببرند و مهمترین ابزارشان هم مدیران باشگاه‌ها هستند که حتی ا...

دوباره فصل نقل و انتقالات یعنی فصل عروسی دلال‌ها شروع شد. آنها به اندازه کافی ابزار در اختیار دارند که قیمت بازیکنان‌شان را به طور کاذب بالا ببرند و مهمترین ابزارشان هم مدیران باشگاه‌ها هستند که حتی از پیج‌ها و کانال‌های هواداری می‌ترسند.

همین دیروز شایعه شد یک بازیکن با فلان تیم مدعی قرارداد سه‌ساله بسته اما وقتی خبر را پیگیری کردیم، به این نتیجه رسیدیم که اصلاً صحت ندارد و دلال مربوطه با استفاده از اسم پرسپولیس مشغول بازارگرمی برای بازیکن مورد نظرش است. از این دست مثال‌ها تا دل‌تان بخواهد وجود دارد. تقریباً بیش از ۲۰ سال است که با پولی‌تر شدن فوتبال و بالا رفتن رقم قراردادها دلال‌ها جولان می‌دهند و خوب هم جولان می‌دهند. همان‌طور که می‌دانید بزرگترین هنر یک دلال یا ایجنت هم این است که بازیکنش را (با هر کیفیتی) بیشتر و گران‌تر بفروشد که می‌فروشد.

به طور طبیعی دلِ خود مدیر باشگاه برای پولی که هزینه می‌کند، نمی‌سوزد (چون از جیب که نمی‌دهد) پس چطور انتظار داریم دل دلال‌ها برای پول زبان‌بسته بسوزد؟ آنها دنبال درصد و پورسانت خودشان هستند و البته ایمان دارند که قانون سقف بودجه باشگاه‌ها اجرایی نمی‌شود. در همین آشفته‌بازار قیمت بازیکن ۳ میلیاردی تا ۱۸ میلیارد هم بالا می‌رود و عروسی دلال‌ها و واسطه‌ها پررونق‌تر و باشکوه‌تر از همیشه برگزار می‌شود.

هنر اصلی آنها البته این است که از بلبشوی حاکم بر فوتبال بی‌دروپیکر ایران استفاده می‌کنند و به همین دلیل عروسی‌ها سال به سال با زرق و برق بیشتری برگزار می‌شود!

منبع : منبع